140- LANET OLSUN KARANLIĞA, YOBAZA!

OSMAN TÜRKOĞUZ
Çeşmealtı;13 Temmuz 2009





140- LÂNET OLSUN KARANLIĞA, YOBAZA!






Çalar, çarpar ve de yer, BANKA ve KİT demeden,


Sonra kahraman olur, meydanlarda şahlanır,


Bu politik çıkardır, çağ dışılık demeden.


Baba yer, oğul da yer Torun, Torba çöplenir,


Çalmaya dağ dayanmaz, hazinemiz diplenir.


Yurt içinde ziyafet, yurt dışında ziyafet;


Gece ayrı kıyafet, gündüz ayrı kıyafet.


Potur, mintan üstüne varsak moda kravat,


CUMHURİYET’E söver, çağdışı birkaç gavvat.


Elinde yüzlük tespih, uluorta zikirler,


ATATÜRK’E düşmandır, bu kapkara fikirler.


Hırsızlık zincirinin bir ucu da mecliste,


Zincirin baklaları, haram, maram her işte.


Bir tarafta oğullar, bir tarafta ENİŞTE,


Parmağı her çıkarda, aklı kirli her işte.


Altlarında BMV, kaçak giren MERSEDES,


Bu yolun yolcuları, yalan söyler kesinkes.


Kaşkol, kravat VERSAK, çıkar kirli bir zincir;


Her bakla kirli işte, bir ucu dışarıda,


Bir ucu içeride, bir ucu da mecliste.


Yer babam yer, yer babam yer Enişte;


Bitecek devletimiz, bitecek bu gidişle.


Kırkbir sene çalışır, sade emekli olur,


Gecenin kör böğründe, BANKALARIN önünde,


Maaş kuyruklarında ölürler birer, birer,


Sırtında çağ taşıyan YAŞLILAR, EMEKLİLER.


Bir saatin içinde, KIYAK EMEKLİ olur


Saltanata özenen BİZİM KIRK HARAMİLER!


Millet ekmek bulamaz, hac sayısı yirmileş,


Yiyip, içmek bedava, uçak, araç hep beleş.


Kitap ile aldatır, her gün günaha girer,


Halkı kandırmak için bin bir yalanlar söyler,


Öyle alçak, düzenbaz bizim kırk Haramiler.


Avro ve Dolar toplarlar, TÜRK PARASINI yerler,


Ellere kâfir derler, her gün küfre girerler,


Ankara’da bezlenip, Ciddelere giderler,


Milleti aldatmaya, ORTAÇAĞ’A varmaya,


Ellerinde tespihle, yemin kasem ederler,


ÇAĞ DIŞINDA YAŞAYAN, BİZİM KIRK HARAMİLER!


Beyaz bezler sararlar, haram kokan tenine,


Hacılar dolandırır, fırsat geçse eline.


İhanet tespih olmuş, dua olmuş dilinde.


İran rüyası görür, Arabistan çölünde.


Geç kalmadan uyansak, çağdaş karara varsak,


Çağımızı kurtarsak, ATATÜRK’ÜN GÖNLÜNDE.




Ps: ”Değişmez öfkeler, kinler, inanlar,


İnsan aynı, soyan aynı, düş aynı.


Ölsen de, kalsan da kim duyar, dinler?


Elde kitap, aldatanlar hep aynı”.