138- O AKŞAM ÜSTÜ!

OSMAN TÜRKOĞUZ

Çeşmealtı, 06 Haziran 2009

                  

         138- O AKŞAMÜSTÜ.

Kurudu tüm güller, bülbüller sustu,

Beni terk ettiğin o akşamüstü.

Mevsim ilkbahardı, gönlümde kıştı;

Beni terk ettiğin o akşamüstü.

Güneş kararıverdi, ay buluttaydı,

Beni terk ettiğin o akşamüstü.

İnsanlar sevdalıydı, ben sevdalıydım;

Beni terk ettiğin o akşamüstü.

Doğmadı yıldızlar, gökyüzü küstü,

Bir ateş denizi sırat köprüsü,

Yanında hiç kalır özlemlerimin;

Bırakıp, gittiğin o akşamüstü.

Çiçekler, yapraklar, döküldü, düştü;

Hiç beklemediğim çok kötü işti,

Mevsimler değişti, boyut değişti;

Beni terk ettiğin o akşamüstü.

Beni yaraladın, kırdın, öldürdün;

Gülen talihimi terse döndürdün.

Yanan ateşimi tümden söndürdün,

Beni terk ettiğin o akşamüstü.

Sesler kesildi mi, duyamaz oldum,

Renkler silindi mi, göremez oldum,

İnsanlar sustu mu, bilemez oldum,

Bırakıp, gittiğin o akşamüstü.