20 Ocak 2012 Cuma

548/KUTSALIM OLMAK!

                                                                                

         OSMAN TÜRKOĞUZ
         osmanturkoguz@gmail.com
         İzmir;20 Ocak 2012.

                   KUTSAL BİLDİM SENİ!
         Atamam SENİ gündüzümden, gecemden,
         Kutsal bildim SENİ, Vatan gibi, Namus gibi,
         Tanrı gibi.
         Atamaman SENİ kalemimin ucundan.
         Atamam SENİ anılarımdan  ve gönlümden;
         Öleceğim güne kadar, doğduğum günden beri.

                   BİR ŞARKINA NAZİRE!
         “Bensizse sabahların, yoksam gecelerinde;”
         Bakışların buz tutuyorsa yalnızlığından;
         Kuruyorsa dudakların, yaşlar yeşertmişse gözlerini,
         Beklemelisin diyorum ve  mutlaka geliyorum.
         Bir mezarda yatıyorsan bensiz,
         Kurtarıcı eller bekliyorsan da,
         Kahrediyorsa bomboş yolar ve bensizlik SENİ;
         BEN dolu anılar gözlerindeyse hâlâ,
         Üzülmene ne gerek bekle geliyorum sevdiğim.
        
        
 

547/HER MEVSİME BİR ŞİİR!

                                                                     
OSMAN TÜRKOĞUZ
                   osmanturkoguz@gmail.com
                   İzmir,19 Ocak 2012                                                                                                                                                                                                                  BİLE, BİLE ÖLMEK!

                   SENİNLE doğdum,
                   SENİNLE yaşadım;
                   SENİNLE güldüm.
                   SENİ yitirdiğim gün, inan ki ölürüm.

                                               BAHARDA YAŞAMAK
                        Baharlar yaşıyorum, gözlerine baktığım zaman;
                   Kelebeklerin olsun çiçekler, ağaçlar da kuşların.
                   Ben  çiçeksiz ve ağaçsız kaldığıma üzülmem,
                   Baharları yaşıyorum gözlerine aktığım zaman.

                                      SEN BANA GELİNCE
                   Neşesi gelir gönlümün SENİ görünce;
                   Karanlık günlerime güneşler doğar,
                   Ellerin ellerime deyince.
                   Gözlerindeki sonsuz sevdayla
                   Renklenir dünyam, renklenir yaşam,
                   Karanlık akşamlarımda SEN bana gelince.
                   Mevsimler gelir gözlerinden,
                   Mevsimler gider gözlerine nefesin nefesime değince.
                                      DOYAMIYORUM SANA
                   Sigara diye içiyorum SENİ//Tüketemiyorum yine de özlemlerimi.
                   Dumanını çekiyorum hücrelerime//Yine de doyamıyorum SANA.   SANA doymam ne mümkün//bir yaşam boyu olsaydım SENİNLE//Sigara yerine içseydim SENİ//Acep doyar mıydım SANA?//
                   Yoksa tüketir miydim kendimi?

 

546/YOKLUĞUNLA AĞLAMAK!

                                                                 
OSMAN TÜRKOĞUZ
         osmanturkoguz@gmail.com
         İzmir;19 Ocak 2012.
                  
                   YOKLUĞUNLA AĞLAMAK.
         Bir şey var şuramda, büyüdükçe büyüyen;
         Gün geçtikçe durmadan BENİ SANA bağlayan.
         Bir şey var şuramda bazen kuş kadar canlı,
         Bazen sinirli bir aslan, ah! Yine SEN, yine de SEN.

            Bir şey var şuramda sesinle canlanan,
         Özlemlerle, ayrılıklarla dağlanan.
         İçimde bir çocuk sesi duyarım, ürperirim,
         Söyler misin BANA, içime mi girdin SEN?

         Bir şey var şuramda SEN! SEN diye ağlayan,
         Bir şey var şuramda BENİ bensiz bırakan.
         Bir şey var yüreğimde yokluğunla ağlayan.
         Bir şey var şuramda BENİ BANA bağlayan.


        
    

İzleyiciler

Blog Arşivi