OSMAN TÜRK OĞUZ
Çeşmealtı;25Mayıs2009
Bir şehirde yaşamak, en acıklı öyküyü,
Yaşanmış sevdaların en güzeli, büyüğü.
Aynı Güneşi görmek, aynı bulut altından;
Solgun ışıklarından Ay’ı arayıp, bulmak,
Bir şehirde olup ta, beraber olamamak.
Bir caddenin ucunda karşılıklı durup ta,
Aynı ıslak rüzgârı saçlarında duyarak,
Aynı ortak türküyü söyleyip, duyamamak.
Yaşam mı bunun adı, eziyet mi, sen söyle.
Bu acıklı halimiz sürüp, gider mi böyle!
Yüreğim sende atar, ayrı olsam da inan,
Seninle olmak için, sen de benim gibi yan.
Bin Mushaf olmuş adın, anıyor, anıyorum,
Kır yasak zincirini, yandırma duman, duman.
Sensiz yaşam cehennem, yanıyor, yanıyorum,
Dua yaptım adını, hep SENİ anıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder