208- BİN YILLIK SEVDA

                        OSMAN TÜRKOĞUZ

                        İzmir; 11 Mayıs 2009–1995 Mersin

                                         BİN YILLIK SEVDA!

                                                                       “Zaman farkı koyana bin lânet.”

                        VE SEN, EY GÜZEL,

                        DÜNYAMIZA İNİP, GELEN;

                        BİN BAHARDAN, BİN YAZDAN,

                        VE SEN,

                        KESİLEN KRİSTAL AYNA GİBİ,

                        GÜLÜŞÜ GÜLBAHAR,

                        ENDAMI SELVİ OLAN.

                        VE BİR IŞIK, NASIL SÜZÜLÜRSE CAMDAN,

                        GÜNEŞ NASIL DOĞARSA, UFUKTAN, TANDAN

                        ÖYLESİNE SÜZÜLÜP, DOĞUYORSUN

                        ESKİ RÜYALARDAN, GÖZBEBEKLERİME,

                        ESKİ ZAMANLARDAN.

                        VE BİR TÜL PERDE, NASIL KIVRILIRSA,

                        IŞIKTAN VE RÜZGÂRDAN;

                        ÖYLE GİRİYORSUN ODAMA,

                                               BİN ASALET,

                                                           BİN İŞVE,

                                                                       VE BİN NAZDAN.

                        BAŞIM UĞULDIYOR, GÖZLERİM KARARIYOR,

                        BİR EVRENDEN, BİN EVRENE GEÇİYORUM,

                        SENİ GÖRDÜĞÜMDE BİN HAZDAN.

                        IŞIKLAR GETİRİYORSUN DÜNYAMA,

                        KARANLIK DEHLİZLERDEN,                          

                                               KUTUPLARDAN,

                                                           AYAZDAN.

                        TÜM YARASALARIMI ALIP, BİRER, BİRER,

                        GÜVERCİN EDİYORSUN, PIRIL, PIRIL BEYAZDAN.

                         BİR GÖKTAŞI YANIYOR, SEMADA SANKİ

                        YÜZÜNDEKİ IŞILTIYLA GİRİYORSUN DÜNYAMA,

                        BİN KAPILI HAZDAN.

                        VE ÇIKIP TA GİDİYORSUN,

                        GÖKTAŞI GİBİ YANAN BENİM;

                        DÖN DE BİR BAK, PEŞİN SIRA BİN HAZDAN.

                        VE SONRA, SEVDALI BAŞIN, HÜZÜNLÜ YÜZÜN,

                        BULUTLAR ARKASINDAN ÇIKAN GÜNEŞ,

                        AYDINLANIYOR EVRENİM, AYDINLIĞA BİN EŞ.

                        KIRK SENEDİR DÜŞTE GÖREMEDİĞİM,

                        SENİ GÖRDÜĞÜMDE SORUYORUM.

                        DÜŞTE MİYİM; CENNETTE MİYİM?

                        MÜMKÜN DEĞİLDİR SENİN, CENNETTE OLMAN!

                        YA KAPRDI MÜMİNLER SENİ,

                        YA DA BIRAKIRDI HAVVAYI ÂDEM.                      1

                        VE MERYEM TANRISINDAN OLURDU.

                        VE BEN, BEŞ DÜŞMAN SAHİBİ OLURDUM,

                        DÜŞLERİNDE BİLE SENİ GÖREMEYEN ADAM1

                        VE SEN,

                        PEŞİNDE YÜZBİN SEVDALI DOLANAN,

                        ARMAĞANSIN AYDINLIĞA, NİCE BİN BAHARDAN,

                                                                                              NİCE BİN YAZDAN.

                        VE EY GÜZELLİK VE EY IŞIK, BENİMSİN SEN,

                        SENİ BEKLİYORDUM BEN, BİN YILLIK SEVDADAN,

                        BİN YILLIK NİYAZDAN.