İFTİRA!

                                                                                    

OSMAN TÜRKOĞUZ

         osmanturkoguz@gmail.com

         İzmir;10 Mart 2012.

                   İFTİRA!

         Emekli olunca insanlar,

         Ve bir de yaşlanınca

         Yapa yalınız kalırlarmış!

         Bir masaldır bu,sonu Mışmışla biten.

         Ben,bir subaydım tığ gibi;

         Vatan dedim,çamurlara bulandım,

         Görev dedim nice dağlar dolandım,

         Nerede olay varsa orada olandım.

         Ayak izlerim mührüydü dağlarımızın;

         Yüreğimde de üç şey taşırdım:

         Türklük,Cumhuriyet ve Vatan,

         Beynimde MUSTAFA KEMALDİ yatan.

         Bunlardan başka servetim de yoktu;

         Hâlâ da yok, öyle ya.

         Diskim kaymıştı bir aracı taşırken,

         Romatizma oldum Yurdumun ayazında.

         Haksızlıklarla boğuştum,

         Hırsızlarla da savaştım,

         Çağdaşlaşma yolunda yumuşak değildim,

         Granitten daha sert bir taştım.

         İyi yerlerde yaşadılar Kullar ve Köpekler,

         Ve sonra;

         Ve sonra öldüler birer, birer.

         Yatanlar,Yiyenler ve Çalanlar çok mutlu,

         Sülalecek yükselmeye umutlu.

         Şeker hastası oldum,meyve yemem de yasak;

         Önceleri de yasaktı parasızlıktan.

         Et yemem yasak değil amma,

         Et te yiyemiyorum

         Terör,merör ve Enflasyon!

         Romatizma,bel fıtığı ve şeker

         Vatan aşkım

         Bu üç dostu bana etti hediye!

         İftira edenler çıksınlar karşıma,

         “Emekliler yalınızmış diye!”

         Bunlarla yaşarım, bunlarlayım her yerde,                                          İftiradır,kim demişse”Osman yalnızdır!”Diye