338-SÖZSÜZ ZAMAN ŞARKISI

OSMAN TÜRKOĞUZ

Osmanturkoguz@Hotmail.com

İzmir;23 Mart 2011.

SÖZSÜZ ZAMAN ŞARKISI

Antakya’nın solgun akşamlarında;

Yokuştan aşağı iner geçerdin.

Doymamış mutluluklar dudaklarında,

Acı karanfiller gibi açmış;

Eteklerinde binlerce beste, Ellerinde tomurcukları gülün,

Yokuşta başlardı, yokuşta biterdi günün.

Özlemler göz ve göz seni beklerdi;

Köprüden geçince sağa sapardın.

Ağlayan tebessümlerin, gülen gözlerinle,

En içten arzular saman alevi,

Suskun özlemlerle bana bakardın.

Bilirdin, duyardın yürekten yana,

Yaşanmamış olurdu gelmezsen eğer.

Randevusuz bekleyişler seni beklerdi;

Seninle aydınlanırdı günler ve geceler.

Şarkılar, türküler söylenirdi üstüne;

Sahipsiz mutluluklar seninmiş meğer.

Saat bir çeyreğe gelmese derdin;

Gelirdi tıkırtısız.

Bir sızı, bir yürek buruntusu sanki

Sonra; sensizliği başlardı yaşamın yeniden.

Ah! Bir çeyrek olmasa zamanda derdim, olurdu.

O Armutlu Mahallesinde eminim, dur diyebilseydim zamana,

Zaman dururdu.

Belki bir gün, kimbilir belki;

Özlemlerle vuran yüreğim sustuğu zaman,

Köprüden geçeceksin sağa sapmadan.

Karıncalar gibi saracak anılarım seni.

“Aman, sende “diyeceksin ve

Acımasız yollarında yaşamın,

Karıncalarımı eze,eze yürüyüp gideceksin.