20 Şubat 2011 Pazar

297-KARDEŞİM EYFEL KULESİ

OSMAN TÜRKOĞUZ

osmanturkoguz@hotmail.com

İzmir;20 Şubat 2011.

KARDEŞİM EİFFEL KULESİ.

Eski defterleri karıştırırken; büyük politikacılarıma örnek, bu çok eskiden yazılmış şiirimi buldum. Yırtmaya da gönlüm razı olmadı. Sonra da, Silivrilik bir durum da göremediğimden sizlerle paylaşmaya karar verdim.

Bu Paris denilen şehirde

Bir sen varsın yapa yalınız,

Bir de ben varım,

Kardeşim Eiffel Kulesi.

Hatıra resimleri çektirirler boy, boy,

Önünde gelip te duranlar.

Sorarlar mı derdini hiç!

Kışın üşüdüğünü, yazında yandığını?

Bir güzel kıza tutulup,

İçin, için adını andığını!

Neden parmakların göğe doğru;

Neden kapkara ve ıssız suratın,

Ülkemdeki heykeller gibi;

Bunları sana soran oldu mu hiç?

Kim anlar derdinden, kim anlar derdimden,

Anlayan olur mu dertlerimizden;

Çilekeş Kardeşim Eiffel kulesi?

Sen o köşede yapa yalınızsın kalabalıklar içinde;

Ben de Notre Dam köprüsündeyim,

Seine nehrinin sularında hayalim.

Benim de tanıdığım çok,

Hep dertlerini dinlerim insancıkların.

Sormadılar bana bir kere, açmıyım,

Açıkta mıyım, tokmuyum, âşık mıyım, ?

Ülkemi özledim mi diye!

Biliyorum insanların bu haline,

Donup kaldığını, Canım Kardeşim Eiffel Kulesi.

Hiç yorum yok:

İzleyiciler

Blog Arşivi