1125/SÖZSÜZ ŞARKI!

           TC.

OSMAN TÜRKOĞUZ

TV.osmanturkoguz@gmail.com

İzmir;11 Eylül 2013

                   SÖZSÜZ ŞARKI!

1972/1975 Yılları arasında; çok güzel ve Çok Han’ım bir Genç Kızımız; her Allah günü, Armutlu mahallesindeki İlk Okula gider gelirdi. Dereyi geçince Okulun bulunduğu mahallenin yokuşu başlardı. Her sabah, tanışmadığımız halde selamlaşırdık. Antakya’dan ayrıldıktan sonra aşağıdaki şiiri yazmıştım. Bu şiirimi, Antakya’nın Kadın gibi Kadın olan Atatürkçü Kızlarımıza adıyorum:

                            SÖZSÜZ ŞARKI!

         Antakya’nın solgun akşamlarında,

         Yokuştan aşağı iner geçerdin.

         Doymamış mutluluklar dudaklarında,

         Acı karanfiller gibi açmış,

         Eteklerinde binlerce beste,

         Ellerinde tomurcukları gülün,

         Yokuşta başlardı, yokuşta biterdi günün.

 

         Özlemler göz, göz SENİ beklerdi;

         Köprüden geçince sağa sapardın,

         Ağlayan tebessümlerin, gülen gözlerinle

         En içten duygular saman alevi,

         Suskun özlemlerinle BANA bakardın.

 

         Bilirdin, duyardın yürekten yana;

         Yaşanmamış olurdu gelmezsen eğer.

         Randevusuz bekleyişler SENİ beklerdi,

         SENİNLE aydınlanırdı günler ve geceler.

 

         “Saat bir çeyreğe gelmese!”Derdin;

         Gelirdi tıkırtısız.

         Bir sızı, bir yürek buruntusu sanki

         Sonra…

         SENSİZLİĞİ başlardı yaşamın yeniden

        “Ah! Bir çeyrek saat olmasaydı zamanda!”Derdim

         Olurdu…

         O Armutlu Semtinde eminim

         Dur diyebilseydim zamana eğer

      Zaman hemen dururdu.

     

      Belki bir gün, kim bilir belki;

      Özlemlerle vuran yüreğim sustuğu zaman

      Köprüden geçeceksin sağa sapmadan.

      Karıncalar gibi saracak anılarım SENİ…

      “Aman SEN DE !”Diyeceksin ve

      Acımasız yollarında hayatın

      Karıncalarımı eze, eze yürüyüp gideceksin…