4 Eylül 2012 Salı

802/İNSANCA AĞLAMAK!

OSMAN TÜRKOĞUZ
osmanturkoguz@gmail.com                                                                           Çeşmealtı;04 Eylül 2012,İleti iletme yazım.
              Tanık olduğumuz bu anlattığım olayı basitçe şiirleştireyim dedim.Birisi;amma da yaptınız haa!Dedi."Kediler ağlar mı?"İnsanlar,biri birlerinin yüzlerine karşı köpek gibi havladıktan sonra,Kediler de neden ağlamasın ilk gördüğü insanlara  ve insanlığa!

                   İNSANCA AĞLAMAK!
         Küçücük bir kediyim;
         Sahilevler parkına terkedilmiş bir yetim.
         Kuşlar,ağaçlar,çiçekler
         Ve Çocuklar arkadaşım.
         Onlar verir,yemeğimi,suyumu,
Büyüklerse tekmelerler beni,                                                                                                        Bilmem beğenmezler hangi huyumu.
Bir Pazar günüydü;
Bir Genç Kızla bir Erkek
Ağacımın gölgesine yaygı serdiler;
Beni aralarına aldılar,okşadılar,sevdiler.
Sonra da kucak,kucağa oturdular,
İnsanca şarkılar söylediler.
Bir süre sonra, yaygılarını topladılar;
Ele, ele bilinmeze yöneldiler.
Arkalarından bakakaldım bir süre
Ve gönlümü de onlara bağladım.
İnanmazsınız belki de;
Bir kedi olarak ilk defa,
İnsanca ağladım.
Ben, küçücük bir kediyim,
Günlerdir ağzıma bir lokma koymadım.
Ben,insanların ekmeğine, suyuna,
İnsanların sevgisine muhtacım.

Hiç yorum yok:

İzleyiciler

Blog Arşivi