663/MANZUM MEKTUP!

                                                                           

            OSMAN TÜRKOĞUZ

         osmanturkoguz@gmail.com

         İzmir;27 Mart 2012.

         MANZUM MEKTUP!

Ve geldik satır,satır yine de önünüze;

Şiirle başlayalım istedik sözümüze;

Yeniden alevlenmiş bir sevdalı yürekle,

SANA sığınmak için SENDEKİ özümüze.                                          Görünmesin hiçbir şey sevdalı gözümüze,

Girmesin yalan, riya, araya sözümüze.                                                              İşledim sevgimizi dize, dize bunca yıl,                                                             Sen sevda tanrımdın benim,                                                                            Ben fakir de SANA Kul.

Ayıramaz hiçbir şey bizi bu halimizden,

Yansam da kül olsam da ille SEN, ille de SEN.

Onurlu ellerine terk ettim yüreğimi,

Serdim SENİN önüne sevdalı dileğimi.

Kabul etmek Tanrının yüce himmetindendir,                                         Birbirimizin olmak yaşam kısmetindendir.

Satırlar şiir olur SEN aklıma gelince,

Sevincimden eririm çıkıp bana gelince.

Yok olur Hüzünlerim SENİ öpüp sevince.

Sonra hafiften başlar ayrılığın sancısı,

Bu kaçıncı buluşma, bu ayrılık kaçıncı!

Şimdi çıkıp gelseydin sevincimden nolurdum!

Boynuna sarılır da gözlerinde erirdim.

Sonra dizine kordum sevda yüklü başımı,

Akıtırdım gözümden özlem dolu yaşımı.

Ellerinden öperdim, saçlarından öperdim;                                                           SEN benim alın yazım ve kaderimsin derdim.