OSMAN TÜRKOĞUZ
İzmir;18 Ocak 2012
KULLUĞUMA ÖVGÜ!
Sınırsız bir sevgi kul etti BENİ,
Hüzün’ümün saçlarına, gözüne.
Gönlüme Tanrısal ilhamlar verdi,
İnsanlık sevgisi sundu özüme.
Gönlüm kelebekti çiçek beğenmez,
Ruhta eylenmezdi, tende eylenmez;
Güzel beğenmezdi, çirkin beğenmez,
Hüzünüm kendine kul etti BENİ.
Kabına sığmayan bir ruhum vardı,
Durmadan, bıkmadan bir şey arardı.
Gönlümde anılar soldu, sarardı;
Yemyeşil gözüne kul etti BENİ.
Hiçbir yerde durmaz idim, koşardım;
Sevda nedir bilmez idim coşardım.
Hüznüme rastlayınca aniden
Dal fidan boyuna kul etti BENİ.
Yakın etti sevda ile acıyı,
Doldurdu gönlüme bin bir sancıyı.
Onda buldum sevda denen bacıyı;
Bir anlık görüşe kul etti BENİ.
Çayır oldum, çimen oldum kurudum,
Onda coştum,onda yandım,duruldum.
Her sözüne, her haline vuruldum;
O Yüce ruhuna kul etti BENİ.
Elleriyle okşar idi saçımı,
Dizlerine koyar idim başımı.
Ağarttı sevdadan siyah saçımı,
Saçının tellerine kul etti BENİ.
Dudağında erim, erim eridim;
Özlemiyle yataklara serildim.
Tanrımın hükmüyle ona verildim;
Kendi hükmüne kul etti BENİ.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder