9 Mart 2012 Cuma

621/SEN YÜKLÜ GEMİLERİM*3 ŞİİR

                                                                                    
OSMAN TÜRKOĞUZ
         osmanturkoguz@gmail.com
         İzmir;09 Mart 2012.

                   SEN YÜKLÜ GEMİLERİM!
            Yokluğunda Güz mevsimi gibiyim,
         Yaprakları dökülmüş bir ağacım
         Gecemin karanlık kâbuslarında.
         Günün bembeyaz yalnızlığında,
         SANA özlemim var,SANA muhtacım.
         Kış Beyaza,bahar yeşile,yaz sarıya özlemli;
         Gözlerim gözlerine
                   Ellerim ellerine
                            Dudaklarım ateş dudaklarına
         BEN SANA özlemliyim.
         Bir dudağımla dudaklarını,
         Bir dudağımla göğüslerini,
         Öteki  dudağımla her yerini öpsem;
         Öleceksem öylece ölsem.
         Zamanlarım SANA bağlı,
         Mekânımı  da SANA bağladım,
         İnanır mısın bir Tanem,
         SENLİ olduğumda bile
         Hüngür,hüngür ta ağladım.
         Aklımda, yüreğimde,
         Gözlerimde olman yetmiyor;
         Aklım,yüreğim,gözlerim ol diyorum.
         Sensiz geçen anlarımı düşündükçe
         Bir hırs fırtınası kesiliyorum,
         Tüm gemilerimi de batırıyorum
         SEN yüklü gemilerimi!
           Sonra da;
          Elerimin arasında başım,
       Sensizz geçen birgünü daha
       Seninle bitiriyorum.


                            HEP SANA ÖZLEM!
                   Bir kuş uçar yücelerden tek başına;
                   Bir yaprak düşer yapa yalınız, gecelerimden
                   Yüreğim kanar.
                   Bir kadın ve bir erkek,
                   Elleri ellerine yapışık,
                   Omuz omuza yürürler;
                   Ellerim yanar,omuzlarım yanar,
                   Karabasan olur özlemlerim.
                   Azgın denizlerde gemilerim
                   Kıyılarda dolanır durur,
                   SEVGİ yüklü,SEN yüklü.
                   Sonra,gün yeniden başlar.
                   BEN, O Eski BENİM,
                   Özlemim o Eski özlem;
                   Nah! Şuramda öylece durur.
                  
                   SENİ CENNETTE DE BULMAK!
          SENİ görmediğim zamanlar
            Susuz çiçekler gibi boynum bükülür;
         Karanlıklar kaplar evrenime,
                   Tüm umutlarım,
                            Tüm    sevinçlerim                                                                                                    Birer,birer dökülür.
         SENİ gördüğüm zamanlar,
                   Güllerin en güzelini görürüm;
         Saçlarına ölürüm,
                   Gözlerinde ölürüm,
         Ellerinde ölürüm.
         SENİ gördüğümde bir tanem
                   Melekleri görürüm, cennetleri görürüm.
         SENİ gördüğümde a Canım,
         İnan ki Tanrımı da görürüm.
         Gözlerinde,
                   Saçlarında,
                            Dizinlerinde
         Tekrar,tekrar ölürüm.
         Sonra da şükrederin öldüğüme
         SENİ cennette görürüm.
        

Hiç yorum yok:

İzleyiciler

Blog Arşivi