OSMAN TÜRKOĞUZ
SEN HER ŞEYİN TOPLAMISIN
SEN
Deniz olur gökten düşen yağmurlar;
Dereleri,ırmakları geçer de.
Tanrı olur yaratılmış varlıklar;
Yaratanı bir olur da seçer de.
Dağılır, Güzele, Çirkine, Taşa;
Yaratansını yaratıcı dünyası
Şekillenir, öyle kalır sessizce
“OL!” Emrinin yaratıcı rüyası.
Algıladım bunca sene, bunca gün;
Yeşil nedir, Mavi nedir, Al nedir.
Duygulandım bunca gece, bunca gün;
Güzel nedir, çiçek nedir, bal nedir.
Çıkageldin sonbaharda dünyama,
Dere, ırmak aşaraktan su gibi.
Çıkageldin ruhumda sonsuzluğa,
“KÛN” emriyle toplanan evren gibi.
Sende buldum yitirdiğim baharı,
Gözlerinde umudu, dudaklarında narı.
Saçlarında gönlümün delişmen rüzgârları,
Sende buldum tüm renkleri inan ki.
Sema demek renk demek;
Sen demek çiçek demek,
Sen demek tad demek;
Kelebek demek, kuş demek, öpüş demek.
Sen demek sevda demek,
Sen demek sevdalı demek.
Sen demek,
Işık demek,
Renk demek
Huzur demek.
Sen demek, yaşanmamış şey demek,
Yaşanacak yaşam demek.
Sen demek, kızacaksın belki de,
Sen demek benim olman demek,
Sen demek, benimsin demek.
